Kort verslag van deze conferentie waar een kleine 80 personen waren vanuit allerlei geledingen zoals FNV, ARBO Unie, Long Alliantie Nederland(LAN), Star, st. OPS, Letselschade, Bureau Beroepsziekten, universiteiten, artsen, bedrijfsartsen etc. De noodzaak tot een integrale aanpak van beroeps(long)ziekten is duidelijk: er vallen 200-300 doden per jaar en ontzettend veel zieken op korte dan wel lange termijn.
Allereerst kwamen er een drietal mensen aan het woord die in het werk een beroepsziekte hebben gekregen door hun werk. Het betrof een hovenier, een sloper en een bakker. Alle drie hebben ander werk gekregen al dan niet bij huidige werkgever. Dit is echt uitzonderlijk. Normaal is dat men geen werk meer vind, krijgt of men heeft een baan voor een paar uur omdat meer niet gaat.
Opvallende punten:
– De huisarts vroeg niet naar relatie op het werk.
– Bedrijfsartsen kijken vaak naar de afzonderlijke patiënt en leggen geen relatie als er op zelfde bedrijf meer mensen zijn met zelfde klachten/probleem.
Tips van de drie:
– Neem klachten serieus
– Respect voor elkaar
– Gebruik de middelen die er zijn(PBM)
– Grootte concentraties stof voorkomen/vermijden.
De volgende spreker is Marian Schaapman van Bureau Beroepsziekten over het onderzoeksrapport ” Van lucht happen naar ademhalen”. Veel ontwikkelingen zijn er op dit moment, er zijn veel inzichten en de roep is er om in actie te komen. Schokkend is dat onderzoek uit 2017 uitwijst dat we in 2008 en 2015 dezelfde conclusies en opmerkingen hadden en dat we niets verder zijn.
Conclusies:
– Werk heeft ernstige bijwerkingen.
– Het stelsel van Beroepsziekten werkt niet.
Een voorbeeld: Preventie is mooi maar de praktijk is anders. Een vb. Een RIE. is er maar op 45% van de bedrijven, monitoring van kankerverwekkende stoffen gebeurd maar in 7% van de gevallen!
Kortom:
– De zorg rond Beroepsziekten is volstrekt onvoldoende(bewustzijn, inzicht, deskundigheid,disciplines,communicatie,samenwerking, actie).
– Een huisarts omschrijft klachten vaag
– Specialisten kijken niet waar men ziek van wordt. Men wil mensen beter maken.
Schade van een beroepsziekte is niet alleen werk en gezondheid kwijt maar ook inkomen.
Gezondheid is een blinde vlek in de arbeid. De gevolgen van ongezonde arbeidsomstandigheden worden onvoldoende ervaren. Daarnaast is er een lange latentietijd want gevolgen kunnen na maanden, jaren of tien tallen jaren aan het licht komen. Arbeid is een blinde vlek in de curatieve gezondheidszorg . Dokters willen genezen en zijn niet geïnteresseerd in oorzaken. Een grote tegenstelling;
Heb je een vermoeden van blindedarm ontsteking dan staat er een hele batterij artsen en specialisten voor je klaar.
Ben je ziek van je werk dan is dit minimaal en kost het veel energie en tijd.
Conclusie van het rapport: theorie is goed maar de praktijk laat veel te wensen over.
We moeten oppassen voor een tweedeling tussen sectoren/branches.
Na de pauze worden er door de branche Brandweer Nederland en het Stigas(agrarisch ) een uiteenzetting gedaan over wat zij constateren/signaleren en wat zij er mee doen. Het resultaat hiervan krijgen we via de mail toegestuurd.
Na deze presentatie volgt er een debat.
Wat kan er anders:
Beroepsanamnese is essentieel bij klachten luchtwegen. Echter dit zit niet in de basisopleiding v/d arts.
Geld speelt hierin een belangrijke rol
De onafhankelijkheid van de bedrijfsarts is meer als een punt van aandacht.
Kennis van bedrijfsartsen omtrent Beroepsziekten is onvoldoende
De ruimte tussen ARBO en curatieve zorg is groot en dient gedicht te worden
Er dienst een stelsel verandering te komen met rol WG/WN
Vraag van Jan Popma: wat is er nodig voor borging:
1) Kennis deskundigheid
2) Duidelijke normen en afspraken
Toezicht: Er dient een heffing te komen voor opbouw van deskundigheid in branches.
Als reactie werd erdoor werkgevers aangegeven dat er geen verplichte landelijke heffing moet komen.
Jan Popma(FNV)pleit voor een landelijke heffing waarbij per sector/branche wel maatwerk mogelijk is.
Opgemerkt wordt wel dat bv. België een fonds heeft dat bij beroepsziekten snel uitkeert maar dat de preventie hierdoor niet verbeterd. Tot slot wordt er nogmaals gewezen op de verantwoordelijkheid van de werkgever betreffende de RI &E. Minder dan 50% voldoet hieraan. Een betere handhaving hierop zou ook geen overbodige luxe zijn door middel van formatie uitbreiding arbeidsinspectie.
Dit is kort mijn verslag. De organisatoren maken een uitgebreid verslag welke ik toegezonden krijg. Als ik deze heb dan zal ik deze naar secretariaat sturen van Netwerk ARBO waardoor deze verspreid kan worden onder de leden vanher ARBO netwerk.
Met vriendelijke groet,
Johan Huver